 
                                                            
                                            
                    
                                        
                    
                                
                ROMERO, MEDOS
As flores do baleiro é un pranto contido diante dunha inmensa traxedia humana, un testemuño poético e persoal desde o ventre da pandemia, a dor en extrema soidade.
Tamén é a fraxilidade do ser humano, o seu egoísmo e a súa necidade, e a barbarie na súa dimensión máis salvaxe, onde somos máscaras desta traxicomedia debuxando cicatrices que espantan.